Raki, kloofkilometers en nogmaals Santorini

Dag lieve vriendjes!

Hier ben ik weer met een nieuwe weblog vanuit: Santorini!
'Huh, Santorini alweer?'
'Ja, Santorini alweer.'
Het zit zo: We willen namelijk naar Rhodos, een van de grootste en mooiste eilanden van de Dodecanese, maar er is dus geen directe verbinding vanuit Kreta! Dus nu vanochtend om 5 uur opgestaan, de boot van 8 uur genomen, de hele dag bij een zwembad gelegen (goed geregeld!) en vannacht om 00.20 gaat onze boot naar Rhodos, waar we dus ergens 's middags weer aankomen. Ach ja, dat scheelt weer een overnachting, en de boot slaapt prima! (we hadden al eerder een nachtboot, van Santorini naar Kreta, die vertrok om 4 uur 's nachts! lekker handig! dus wij in slaapzakken op de wachtbankjes gelegen :D)

Maar laat ik weer eens bij het begin beginnen.

Zondag na de vorige weblog hebben we gezellig met een Canadese jongen naar de oude haven gewandeld (in totaal een dikke 3 kwartier) en daar gezellig gekletst en biertjes gedronken. Je maakt hier zo makkelijk vrienden!
Daarna een dat naar een 'rood strand' geweest, en die nacht de boot naar Kreta genomen. Het leuke was trouwens nog dat we allemaal dingen gratis hebben gekregen van een Amerikaanse reiziger, die weer naar huis ging: puddingpoeder (mengen met melk, en dan is het lekker!), een campinggas, een engels boek die mari helemaal te gek vind en een telefoonkaart die het zou horen te doen maar dus niet werkt. Maar zo handig dat wij blijkbaar een leuke uitstraling hebben als 2 meiden die camperen, want krijgen veel gratis! Zo kregen we ook halve liters bier en shotjes en maaltijden aangeboden door een cafe, omdat de ober ons wel leuk vond (we dronken uiteindelijk wel wat, maar we hadden net op de parkeerplaats zelf pasta gekookt, want we hadden geen verblijfplaats die avond door de late boot, dus we hadden geen honger meer).

Op Kreta hebben we 1 nacht doorgebracht in een hostel in Iraklio (de hoofdstad) en hebben we daar Knossos bekeken, een oude stad, die echt 'de' bezienswaardigheid van Kreta schijnt te zijn.
De volgende dag trokken we verder naar Hania, een erg leuk dorpje wat meer naar het westen. We hadden een leuke camping (met zwembad!) waar we 3 nachten bleven. Daar hebben we ook weer een erg gezellige nacht gehad met een Griekse jongen die ons maar Raki inbleef schenken! (een specialiteit uit Kreta, een soort honinglikeur). Het was erg lekker, maar na een tijdje was het drinken omdat Tony niet wilde luisteren naar onze weigeringen. maar het was wel erg gezellig. Uiteindelijk hebben Mag en ik in zo'n 2 uur 15 shotjes pp weggewerkt van een spul dat 40% is! (Mari heeft hier appart foto's aan overgehouden, want daarna moesten we nog de afwas doen!) Het was erg smakelijk, dus dat gaan we mee naar nederland importeren! (net als de ouzo :P)

Een beetje naarder effect had het die volgende ochtend, waar ik me toch minder goed voelde, terwijl we die dag een 18km lange tocht door de Samaria Gorge gingen maken! (een wandeling van 18km tussen bergen door, in een kloof) Ohoh!
Gelukkig voelde ik me boven op de berg door de frisse lucht en alle natuur binnen de kortste keren natuurlijk weer zo fris als een hoentje, en hebben we een prachtige tocht gemaakt. We deden er uiteindelijk zo'n 4,5 uur over, wat lang lijkt, maar we haalden iedereen in, en gingen op topsnelheid! Geweldig!
Beetje jammer was dat na aankomst in het dorpje bleek dat er dus totaal geen bus terug ging, maar dat we eerst een boot moesten nemen naar een ander dorp, en daarna met de bus verder (de lonely planet vermeldt dit dus niet!)
Uiteindelijk zijn we na die nacht dus van 7 uur 's ochtends tot half 10 's avonds van huis geweest! Een lange en vermoeiende dag, maar het was zeker de moeite waard! Wat een prachige wandeling!
(en een goede training natuurlijk, Mag en ik voelen onze kuiten nog!)

Wat trouwens een vreemde zaak is, is dat we al verschijdene dingen zijn kwijtgeraakt. Eerst raakte Mag al iets kwijt maar ik heb totaal geen idee meer wat dat was.
Een paar dagen later was haar handoek zomaar verdwenen (in een hostel, zij vermoed onze kamergenoot de japanner, waar ze sowieso al een obsessie voor heeft). De middag daarna kwamen we er achter dat we op de een of andere mirakuleuze wijze allebei onze lepels kwijt waren! (sorry mam). Echt raar, want we hadden de lepels samen met de vork van Mari afgewassen, en die is dus nog wel in haar bezit, maar de lepels lijken van de aarbodem verdwenen! Vreemde zaak! Gelukkig konden we bij de geweldige keten 'in.ka supermarkt' een nieuwe lepel scoren, en genieten we nu van een samengeraapt bestek!
De volgende dag hadden we een busreis en heb ik dus waarshcijnlijk mijn zwarte stunttrui daar laten liggen, en geen enkele businstelling heeft enig idee wat ik met 'gevonden voorwerpen' bedoel. ik word constant weggestuurd met een 'here no tickets, there!'. Daar heb ik me natuurlijk ook weer boos om gemaakt, dus na een miljoen keer uitleggen werd er een soort van gezocht en kreeg ik telefoonnummers die ik kon bellen. Maar tevergeefs, ik ben overal geweest (in Iraklio en in Hania), maar ze hebben het nergens liggen. Nu vond ik die trui altijd al niet mooi, maar het is wel mijn stunttrui, en ook de enige echt warme die ik mee heb ('s avonds is het zeer fris hier).
maarja, nu is het zoeken naar een nieuwe trui, een tijdelijke lelijke denk ik, en dan in Athene opzoek naar een 'University-sweather'. Dat zou leuk zijn!

Nou, mijn tijd zit er bijna op. Ik verlaat deze compu natuurlijk niet zonder jullie te bedanken voor het weer doorlezen van mijn avonturen en de ontzettend leuke mails en reacties die ik elke keer kan doorlezen! Bedankt! Erg leuk om de reacties te lezen en op de hoogte te blijven van wat er bij jullie gebeurt bij 'het thuisfront'!

een hele dikke knuffel, en tot een keertje vanuit de Dodecanese!

kus, leen